Podcast • 26 mei 2020 • Miguel Garcia & Cis Scherpereel

Het bijzondere ondernemersverhaal van Miguel Garcia (Liquidfloors)

Miguel Garcia Miranda is CEO van Liquidfloors en richtte in het voorjaar 2020 ook Poortman op. De dingen ànders doen dan gewoonlijk lijkt wel zijn credo. Apart zijn. Innoveren. Verrassen. Dat zijn de termen waarin Miguel zich thuis voelt en waar ook zijn team helemaal van doordrongen is. Wie is die man met Spaanse roots? Wat is zijn drijfveer en waarom doet hij de dingen die hij doet? Cis gaat in gesprek met een ondernemer die blijft prikkelen en voelt dat de toekomst blijft jeuken.

Cis: Dag Miguel Garcia Miranda. Welkom in De Toekomst Jeukt. Maakt u ons even wegwijs in het ondernemersparcours dat u tot hiertoe hebt afgelegd?

Miguel: Dat startte toe ik 23 jaar was, en ik een schilder en decoratiebedrijf oprichtte. Dit evolueerde later naar een bedrijf voor totaalafwerking van interieurs. Maar in 2009 verlegde ik mijn focus naar gietvloeren. Niet de industriële gietvloeren, want die techniek ontstond reeds in de 19de eeuw, maar wel een nieuwe variant van producten die geschikt zijn voor de hedendaagse woon- en werkomgeving. 

Een echte innovatie dus, waarbij we met onze producten en installatietechnieken voor het eerst inzetten op het hogere segment van de interieurafwerking. We hebben dus een nieuw vloersysteem in de markt gezet. 

Wat is de impact van Corona?

Cis: Ik kan er niet om heen: we voeren dit gesprek in volle coronatijd, lente 2020, wat heeft dit bij u teweeggebracht? Wat is de impact voor Liquidfloors?

Miguel: Ook bij ons is de corona-impact vrij stevig geweest. Het was echt wel schrikken. Maar van meet af aan was voor ons duidelijk dat de vraag die we ons moesten stellen niet was “Wat moeten we doen?”, maar wel “Hoe gaan we het doen?”.

Hoe zorgen we ervoor dat we onze klanten verder kunnen bedienen? Hoe kunnen we zorgen voor voldoende veiligheid voor onze werknemers? Dat was de uitdaging. En daar zijn we vrij goed in geslaagd. Het is natuurlijk zo dat onze mensen reeds langer wisten hoe ze met beschermingskledij moeten omgaan. Dat ging dus relatief vlot.

Cis: Jullie hebben sinds kort ook een soort video-call oplossing ontwikkeld om mensen virtueel door de showroom te begeleiden? Werkt zoiets eigenlijk wel?

Miguel: Ja zeker. Het is wennen natuurlijk, maar toch, het werkt wel goed. Daar waar onze vertegenwoordigers vroeger in de showroom rondliepen om alles te kunnen tonen -zoals de afwerking van de trappen, de douches, de verschillende gietvloersystemen, enzovoort- doen ze dit nu met hun laptop. Dat is iets moeilijker natuurlijk, maar toch: het werkt.

Cis: U zei ergens over de corona-pandemie en haar immense omvang, dat het misschien de enige manier is om de zelfzuchtigheid van oorlogsvrije generaties te wijzigen…

Miguel: Dat klinkt zwaar natuurlijk, maar ik denk wel degelijk dat het zo is. Onze generatie heeft geen oorlogen meegemaakt, of zware tegenslagen gekend -gelukkig maar-, maar dat betekent ook dat we met z’n allen wat verwend zijn. Ik denk dat we dat moeten beseffen. 

“Corona heeft een burgerzin aangewakkerd die we nauwelijks nog kenden.”

Eén van de mooie zaken van deze pandemie, of wat me toch ontroerd heeft, is hoe mensen in de bres sprongen voor elkaar en hoe beschermend met omging met ouderen en met zwakkeren in de maatschappij. Corona heeft dus ergens een burgerzin aangewakkerd die wij nauwelijks nog kenden.

Cis: Er is dus een positieve zijde aan deze crisis.

Miguel: Zeer zeker.

YouthStart

Cis: Om ons gesprek wat in goede banen te leiden, heb ik een aantal kaartjes met kernwoorden voorbereid en die liggen hier voor ons op tafel. Mag ik u vragen om een eerste kaartje om te kiezen?

Miguel: Spannend… Hier staat op: ‘Kansen’. Da’s meteen een mooi woord. Iedereen moet kansen krijgen. Maar ik denk tegelijk, dat als je ooit die kansen kreeg, je ook de morele plicht hebt om ze later ook aan anderen te geven.

Cis: Denkt u nu aan het YouthStart verhaal?

Miguel: Ja. YouthStart heeft me zelf ooit een kans geboden. Ik heb een vrij bewogen jeugd gekend, tot ik op een bepaald moment de kans kreeg om een ondernemerscursus te volgen in een zeer uniek format: voormalige bedrijfsleiders die komen uitleggen aan een groep… -noem het maar ‘kans-zoekende jongeren’- hoe je een businessplan opstelt. 

Hoe begin je daar aan? Je kan een idee hebben, of een droom hebben, maar hoe pak je dat nu aan, gestript tot zijn essentie: hoe start je een businessplan op? Hoe zet je jouw product op de markt? 

Die opleiding duurde acht halve werkdagen en dan moest je jouw plan aan een jury presenteren. Ik spreek voor mezelf maar ook voor de andere klasgenoten: dat was natuurlijk helemaal buiten onze comfortzone. Maar het was een enorm waardevolle ervaring. Ik heb altijd geweten dat ik wou ondernemen. Voor mij was dat mij gloeilampmoment. Ik zag daar het licht. Iemand toonde me de weg daar naartoe. Eerder dan de wens.

Cis: Was u toen al die startende schilder? Of is dat pas later gekomen?

Miguel: Pas later. Mijn businessplan toen ging over een paintball-center, dus…

Cis: Toch ook al iets met verf (lacht).

Miguel: Ook iets met verf ja. De manier van aanbrengen was iets anders… Maar YouthStart was echt heel bijzonder. Erik Dauwen, de lesgever, had diverse bedrijven in ‘de media’. Hij was zelf ooit gestart met een drukkerij. Erik had dus een schat aan ervaring. En het was ook een schat van een mens. Zeer toegewijd. Die meende dat ook heel hard. Tot vandaag heb ik nog steeds een heel goed contact met hem. 

Ik ben later ook de raad van bestuur gaan vervoegen van YouthStart. Nu is mijn vrouw hierin actief. Ik ben daar als ambassadeur voor aan het werk. YouthStart is iets heel moois geworden. 20 jaar later hebben we meer dan 9.000 jongeren opgeleid.

Cis: Dat kan tellen. Hoe komen die jongeren in die poule?

Miguel: Ze kunnen zich kandidaat stellen, maar we werken ook met hulporganisaties omdat we de voorbije jaren echt zijn gaan focussen op kansarme, kans-zoekende jongeren. Jongeren die simpelweg niet bij dit soort informatie raken. 

“We willen de meest kwetsbare jongeren bereiken omdat we geloven dat dit iets in gang kan zetten.”

We willen echt de meest kwetsbare jongeren bereiken omdat we geloven dat ondernemerschap of ondernemende vaardigheden een ketting van acties en reacties in gang zet. Mensen zijn in staat beter te gaan zorgen voor zichzelf en iets op te bouwen, maar ook voor hun families. We geloven zeer in het maatschappelijke ‘ripple-effect’ van ondernemende vaardigheden.

Cis: Zou het kunnen dat dergelijke initiatieven zoals YouthStart in een post-coronatijdperk zelfs nog meer aan belang kunnen winnen?

Miguel: Ik ben daar zeker van. We gaan een nieuwe wereld in. Er wordt gezegd dat we dit soort situaties wel nog vaker zullen zien. Dus dat behoeft een bepaalde weerbaarheid van ondernemers en startende ondernemers die in de digitalisering versneld kansen zien en benutten.

Cis: U bent heel duidelijk dankbaarheid verschuldigd aan YouthStart. En dat doet u door het organiseren van fundraising via bijvoorbeeld humoravonden, en zelfs de beklimming van de Mont Blanc met enkele ondernemers uit de regio?

Miguel: Ja. We hebben dertien ondernemers uit Zuid-West-Vlaanderen verzameld om de Mont Blanc te beklimmen. En dat is ook gelukt. We hebben hierdoor een mooi bedrag van 20.000 euro kunnen inzamelen. YouthStart is natuurlijk afhankelijk van sponsors, grote bedrijven maar ook individuen, om zo de werking te verzekeren. Naast de Koning Boudewijn Stichting.

Is zelfvertrouwen hetzelfde als geloven in jezelf?

Cis: Mag ik u vragen om er een tweede kaartje uit te pikken?

Miguel: Het tweede kaartje spreekt over vertrouwen. En tussen haakjes ‘zelfvertrouwen’.

Cis: Is zelfvertrouwen hetzelfde als geloven in jezelf?

Miguel: Zelfvertrouwen gaat voor mij niet over jezelf heel wat vinden, maar simpelweg over het geloof in jouw eigen capaciteiten en je doelen. Ik denk dat dit zeer belangrijk is. Niet alleen als ondernemer. Ook als mens. 

“Als ondernemer kan je moeilijk verwachten dat mensen in jou geloven als je niet in jezelf gelooft.”

Maar evenzeer ‘vertrouwen’. Geen enkele vorm van relatie, werk of privé, kan starten vanuit wantrouwen. Ik geloof in geven van vertrouwen aan mensen, en het vertrouwen genieten van mensen. Wantrouwen is toxisch.

Cis: Vertrouwen geven en hebben. Je hebt recent Poortman opgericht en anderen het vertrouwen gegeven om het te runnen. Is dat niet moeilijk?

Miguel: Ik heb dat moeten leren. Net zoals ik heb geleerd meer te kijken naar wat mensen doen dan naar wat ze zeggen. Mijn vennoten in Poortman, John en Benoit, ken ik al vrij lang. Ik heb hen als mens leren kennen vooraleer we samen zijn gaan ondernemen. Dat is geen blind vertrouwen, maar vertrouwen op basis van de kennis die je krijgt over mensen. Dat moet ook goed zitten. 

“Je kan niet ondernemen met mensen als er wantrouwen aan de basis ligt.”

John is eerder een vriend van de familie. En Benoit – die ik 15 jaar geleden ontmoette- bleek de missing link binnen ons concept van het produceren en installeren van architecturale poorten. Ik heb hen aan elkaar voorgesteld, en dat klikte meteen. En dat was belangrijk. Die persoonlijke klik, samen met het vertrouwen, daar geraak je heel ver mee.

Familiale waarden

Cis: Miguel, jij bent een product van Spaanse vader en een West-Vlaamse moeder. In welke mate heeft die samensmelting van die twee culturen jou gevormd?

Miguel: Mijn vader is in Valencia geboren en kwam op zesjarige leeftijd naar België. Ik heb geleerd dat familiewaarden niet zozeer gebaseerd zijn op cultuur. Ik herken dezelfde waarden bij mijn West-Vlaamse familie als bij mijn Spaanse grootouders. Die kreeg ik mee als kind. En we nemen die familiale waarden mee in de onderneming.

Cis: Je noemde het zelf ook de grootste bron van inspiratie?

Miguel: Absoluut. Stel je voor. Mijn grootouders zijn in 1964 met 3 kinderen en 3 valiezen naar België gekomen. Dat is de start geweest. Die hebben dus heel hard moeten geloven en werken om er iets van te maken. Dat krijg je mee als kind, als kleinkind, die ‘go for it’-mentaliteit dat niets vanzelf komt. Je bent daar toch ergens in geboren.

Cis: Die ‘go for it’-mentaliteit zit dan wel in het Garcia-DNA, maar kan je die familie-gedachte ook doortrekken naar het team? De medewerkers?

Miguel: Echt wel. Je ziet dat. Je gaat samen door de moeilijke momenten. Je viert ook samen successen. Dat schept een ongelooflijke band. Op het einde van de dag wil je elkaar zien winnen, vind ik. Bij ons is dat zeer belangrijk. Naast integriteit zijn zaken als inzet en performantie toch echt ook wel belangrijk.

Samen winnen betekent ook samen vieren. Dat verheft een team voorbij het professionele.”

Cis: Er zit een winnaarsmentaliteit in elke Liquidfloors-medewerker …

Miguel: Zeer zeker. We hebben dat trouwens ook een naam gegeven. Het klinkt wat wollig misschien, maar wij noemen dat de Liquid Spirit. Iedereen bij ons weet echt wel wat dat betekent: je bent Liquid of je bent het niet. Dat zit er toch wel in. Het willen winnen, dat competitieve… dat leeft bij ons. Op een gezonde manier natuurlijk.

Cis: Moet je die waarden formeel maken?

Miguel: Ja. Je moet ze toch benoemen. Maar het gaat niet zozeer over een poster aan de muur, ze moeten vooral beleefd worden. Dat gebeurt maar door ‘samen’ te ondernemen. Door dagelijks de kleine en grote dingen te tackelen.

“Waarden moeten vooral beleefd worden, niet genoemd.”

Cis: De toekomst jeukt. Zeker vandaag. Wat is dan de waarde van dat familiale gevoel? Is dat een fundament om nog meer dingen samen te realiseren? Ook in moeilijke situaties.

Miguel: Ik denk dat die steeds dieper wortelt naarmate je samen werkt. Je leert elkaar beter kennen. Privé en professionele grenzen vervagen op een gezonde manier. Dat moet kunnen. Ik hou van de mens achter de collega. Ik wil die meer en dieper kennen.

Cis: Ben je betrokken bij de sollicitaties?

Miguel: Zeer zeker. Niet altijd in de eerste ronde. Maar zeker in de conclusiefase.

Cis: En komen die zaken daar dan aan bod? Ga je eerder kijken naar diploma’s of de mens achter de CV?

Miguel: We hire for attitude. In de eerste plaats. Dus kennis is belangrijk, maar die kan je verwerven. Attitude, daar ben je mee geboren.

Cis: Uw grootvader, met de fantastische naam Balthazar Garcia Valero, is recent gestorven op de gezegende leeftijd van 95 jaar. Maar voor jou was hij meer dan een grootvader…

Miguel: Ja… Mijn grootvader. Hij werd het boegbeeld van Liquidfloors hé. In 2009 hielden we een fotoshoot met hem waarin hij de paus portretteert die de vloer lijkt te gaan kussen. Vroeger deed de paus dat bij zijn komst in een land. Dan kuste hij de tarmac op het vliegveld als teken van respect voor de grond die hij zou betreden. 

Ons concept was: de paus komt binnen in een designinterieur, ziet die vloer, en is zo onder de indruk dat hij ook onze gietvloer kust. We vonden dit een goed idee, maar de vraag was: welke figurant zullen we hiervoor kiezen? 

Nadat we heel wat professionele modellen de revue lieten passeren, strandden we uiteindelijk bij ons eigen grootvader. Hij was sowieso een man die van humor hield en het dus ook leuk vond om even in de huid van de paus te kruipen. We maakten honderden foto’s, maar die ene foto sprong er echt uit. Die bruiste van het leven. En sindsdien prijkt hij op al onze communicatie: onze folders, brochures, bestelwagens, enzovoort.

liquidfloors
Grootvader Garcia: jarenlang boegbeeld van liquidfloors.

Verrassen met marketing

Cis: Het is alvast een verrassend beeld dat op het netvlies blijft plakken. Staat het ‘verrassen’ op het prioriteitenlijstje van jullie marketing?

Miguel: Je moet boven het geruis uitkomen. In eender wat je doet. Natuurlijk is de kwaliteit van jouw product of dienst het belangrijkste. Je mag geen lucht verkopen. 

“Om aandacht te trekken moet je durven verrassen.”

Cis: Ik herinner me ook dat jullie dat bijvoorbeeld op de Interieurbeurs op een knappe manier deden. Zelfs vestimentair, met alle medewerkers netjes in het pak. Dat moet dan toch ook intern gedragen worden?

Miguel: Ja, dat is een stukje van de bedrijfscultuur geworden. Als we iets doen, proberen we echt wel ‘alle the way’ te gaan. We willen ‘premium’ zijn in gietvloeren, en dus moet die ‘premium’ gedachte voelbaar zijn in alle details. Vandaar dat we op de Interieurbeurs inderdaad de aandacht trokken met onze bretellen en verfijnde strikjes. We gaan daar ver in. 

Zo’n ideeën groeien en rijpen binnenin het bedrijf. Dit is niet enkel mijn verdienste. Het is teamwork. De meeste brainstormsessies gaan er trouwens meestal zeer grappig aan toe. Ik hou daar wel van.

Radicale innovatie

Cis: Ik wil het graag met jou nog over innovatie hebben. Ik las ooit in een artikel over jou: “Miguel Garcia heeft van radicale innovaties zijn handelsmerk gemaakt.” Wat bedoel je met ‘radicale innovatie’?

Miguel: Ik geloof dat als je echt meerwaarde wil brengen voor de klant, het niet volstaat om iets wat reeds bestaat wat te verfijnen. Het moet niet een beetje anders zijn. Het moet helemaal anders zijn. Daar zetten we zeer sterk op in. Dat is ook veel leuker voor ons team. 

“Je moet radicaal durven veranderen. Gewoon de concurrentie kopiëren en hier en daar verbetering aanbrengen is zo flauw.”

Cis: Betekent dit dat je die innovaties grondig aftoetst en bestudeert?

Miguel: Tja… Op een bepaald moment heb je een buikgevoel waar je simpelweg moet voor gaan. Je kan alles kapot analyseren en je vindt steeds argumenten om iets misschien maar beter niet te doen. Maar ik kijk naar de argumenten om iets wél te doen. Soms voelt het gewoon juist, en moet je durven springen. Soms lukt dat. Soms niet.

Cis: In het begin van ons gesprek vertelde je me dat gietvloeren eigenlijk al heel lang bestaan, maar niet in residentiële context. De stap van industriële gietvloeren naar residentiële bleek heel wat groter dan verwacht. Als ik goed geïnformeerd ben, schakelde je toen het IWT -het Agentschap voor Innovatie door Wetenschap en Technologie- (nu Vlaio) in om de research en testing te doen. Hoe belangrijk was dit voor jou?

Miguel: Zeer belangrijk. Door die samenwerking werd duidelijk dat die industriële gietvloeren nooit zouden voldoen aan de verwachtingen die in een residentiële markt leven. Tja. Daar sta je dan met je ‘goed plan’, dat trouwens al gelanceerd was … We moesten dus zeer snel bijsturen. Hoe krijgen we de look en feel die we met Liquidfloors beogen? 

Via het toenmalige IWT kregen we ook subsidies die ervoor zorgden dat we de Liquid Mellow konden ontwikkelen: een naadloze gietvloer. En daarmee wonnen we in 2015 een innovatie-award. Dit opende de deuren naar nieuwe partners, architecten, bouwprofessionelen, enz…

Cis: Ik heb gezien dat de prijzenkast sindsdien regelmatig werd aangevuld. Een mooi palmares. Dat helpt wellicht om jullie marktleiderspositie te claimen? Is Zuid-West-Vlaanderen trouwens niet een fantastische regio voor innovatieve bedrijven? Ik denk dan bijvoorbeeld aan de Kortrijkse beurs Archtiect@Work. Dat is wellicht een belangrijke motivator om steeds weer met iets nieuw te kunnen -of moeten- uitpakken?

Miguel: We mogen terecht heel fier zijn op de Architect@Work beurs. Het is een West-Vlaams concept dat ondertussen heel Europa aan het veroveren is. Voor architecten is zo’n beurs zeer dankbaar. Je ziet er in feite geen bullshit. Iedereen krijgt hetzelfde aantal vierkante meter toebedeeld. Je wordt dus verplicht om de focus volledig op jouw innovatie te houden. En dat is voor architecten zeer dankbaar. Maar ook voor ons. 

We doen er graag aan mee. Ook al brengt het wel steeds wat stress met zich mee. Het is een deadline die je niet kan verplaatsen hé. Je moet klaar zijn met jouw innovatief product. Maar het is een positieve stress. Het moment van de waarheid, zeg maar. Op Architect@Work voel je vrij snel of een product al dan niet zal aanslaan. Spannend.

Cis: Jullie zijn marktleider, maar ik zie je niet meteen languit in de zetel op jouw lauweren rusten. Klopt dat?

Miguel: Dat is geen optie. Dat is trouwens nooit een optie. Je kan niet teren op je succes. Disruptie is van alle tijden. Maar nu zijn het toch wel zeer disruptieve tijden. Je moet constant innoveren. Dat maakt het natuurlijk ook zo boeiend.

Persoonlijke groei & internationale ambities

Cis: En dan komen we dus ook bij ‘groei’ terecht. Hoe belangrijk is groeien voor Miguel Garcia?

Miguel: Ik denk dat dat de essentie is voor een onderneming. Net zoals innoveren. Beiden gaan hand in hand. 

“Innovatie en groei gaan hand in hand.”

De mooiste groei is misschien wel de persoonlijke groei. Van mezelf. Maar ook van ons team. Ik heb mensen bij ons echt zien openbloeien. Mensen die aan 18 jaar bij ons als plaatser startten en die zich niet bewust waren dat ze over talenten beschikten waardoor ze later leidinggevende werden. Ik vind dat één de mooiste aspecten aan het ondernemerschap: dat je mensen kunt helpen groeien.

Cis: Je hebt zelf ook die persoonlijke groei gekend. Je begon als schilder…

Miguel: Dat klopt. En na een tweetal maanden nam ik mijn eerste werknemer in dienst. Ik nam projecten aan die veel groter waren dan wat ik aankon. Ik moest dus wel snel versterking zoeken. Als ik er nu op terugkijk, was dat een zeer turbulente start van mijn ondernemerschap. 

Ik moest groeien, niet alleen qua zakencijfer, maar ook qua eigen competenties. Ik volgde cursussen, seminars. Ik begon veel te lezen. Ik won advies in bij anderen. Ja, dat was inderdaad meteen een belangrijke persoonlijke groei.

Cis: En je blijft ambitieus. Je hebt concrete plannen voor een uitbreiding naar het buitenland?

Miguel: Ja. Ik heb Liquidfloors nooit enkel als een bouwbedrijf gezien. Wel als een merk. En dat merk moet zich nu gaan schalen en verspreiden. In Vlaanderen lukt dit goed, en is het haalbaar om de plaatsingen in eigen beheer te houden. In het buitenland hanteren we een andere strategie. Een soort franchiseformule. Die zijn we nu volop aan het uitrollen in o.a. Slowakije, Noorwegen en Finland. Ook dit is weer een zeer boeiend leerproces.

Cis: Mag ik je daarbij heel veel succes toewensen, en danken voor dit boeiend gesprek?

Miguel: Het genoegen is wederzijds.

Wie net zoals Miguel Garcia slim wil groeien, moet vandaag nadenken over zijn groeistrategie. Wat is jouw Oneerlijk Voordeel

Mex United begeleidt je graag bij deze belangrijke oefening. Benieuwd hoe we dat doen? Boek dan hier jouw klankbordsessie.