Menu
Podcast • 26 november 2020 • Tina Daem & Cis Scherpereel
In deze aflevering heeft Cis Tina Daem als gast uitgenodigd. Tina is een bezige bij en de bezielster van Anna Pops, een juweel van een winkel met een prachtige collectie kinderschoenen en kinderkledij in Aalst. We hebben het over haar persoonlijke ambities, haar strijd met het leren delegeren, haar perfectionisme en haar drang naar steeds nieuw, steeds anders …
Cis: Welkom Tina Daem. Ik ben blij dat je even tijd kan maken. Dat is in deze ‘lockdownperiode’ misschien wat makkelijker om je pand in Aalst even te verlaten. Ik kan me voorstellen dat veel mensen jou misschien aanspreken als Anna. Maar schets even wie Tina is en wie is Anna Pops is.
Tina: Ik ben Tina. Acht jaar geleden ben ik begonnen met Anna Pops. Iets heel kleinschalig dat er nog niet was in Aalst. Ontstaan uit een heel klassiek verhaal eigenlijk.
“Ik werd mama en vond niet de schoentjes voor de kids die ik wou en toen zijn we er maar zelf mee begonnen.”
Aanvankelijk gewoon bij ons thuis en vandaag is ons winkeltje wel drie keer zo groot en hebben we een goed draaiende webshop die nu heel hard nodig is trouwens.
Cis: Klopt het dat die mooie naam Anna Pops op een vakantie is bedacht?
Tina: Klopt. Ja, daar komen de beste ideeën tot stand vaak… Op onze vakantieplek was een Brits gezinnetje waarvan de dochter Anna heette. De manier waarop de moeder haar dochtertje aansprak viel ons op. “Anna, my pops, my dear, come over here…” Wij waren net aan het nadenken of we de stap wel zouden wagen.
Anna Pops bleef hangen en we vonden dat ook internationaal klinken. En dat is het dus geworden. Achteraf bekeken vind ik het nog steeds een goede naam en toch vreemd dat dit door zo’n toeval ontstaat eigenlijk.
Cis: Jullie gingen van start in een rijwoning en niet in een drukke winkelstraat. Een bewuste keuze?
Tina: We hebben heb ik het architectenbureau van Filip, mijn man, opgeofferd om de winkel te kunnen starten. Dus ’t was de gemakkelijkste en goedkoopste oplossing. Inderdaad op een b-locatie, want wij liggen net buiten het winkelkerngebied.
We wisten door de minder aantrekkelijke locatie wel dat we onmiddellijk ook online moesten aanwezig zijn. Dat deden we dan ook heel snel via Facebook en dat heeft ons echt geen windeieren gelegd. In die acht jaar hebben we hierin toch een grote bekendheid en zelfs een voorsprong mee uitgebouwd.
Cis: Is de webshop ook zo vroeg gestart dan?
Tina: Vanaf de tweede collectie. We zijn gestart met de wintercollectie in augustus en we voelden wel dat de vele vragen via Facebook ook heel wat inspanningen vergden. We zochten vrij snel naar een betere oplossing om die mensen te kunnen bedienen. Een webshop dus. We zijn toen gestart met Wix, maar al snel merkten we enkele beperkingen van Wix. We zijn dus snel maar simpel begonnen van bij de start. Met de acht jaar ervaring voel en zie ik ook dat we op dat vlak een voorsprong hebben opgebouwd.
In het begin deden we ook heel wat Facebook winacties. Eigenlijk was dat toch wel niet slecht, achteraf bekeken. We zaten toen vrij snel aan tienduizend volgers. Dat heeft ons er wel toe aangezet om ook voluit dat digitale verhaal uit te bouwen want we voelden snel aan dat daar veel potentieel in zat.
“Dankzij onze Facebook winacties hadden we vrij snel 10.000 volgers.”
Cis: En hoe beslagen was je zelf met Facebook?
Tina: Ik hou van efficientie. Ik hou ook van het digitale. En Facebook, da’s iets voor dummies, toch? Ik vind dat vrij simpel en dat is een beetje zoals een Apple. Je slaat dat open en je kan ermee werken. Wat dan natuurlijk een stuk moeilijker is, is het adverteren en zo. Daarvoor wil ik me wel nog bijscholen.
Cis: Doe je dat vandaag ook nog allemaal zelf? Hoe ziet jouw gemiddelde dag er uit?
Tina: Ja, Ik doe nog heel veel zelf. Ik zit wel veel achter de computer, besef ik. Het moet voor mij allemaal efficiënter en meer geautomatiseerd moeten kunnen in de winkel. Mijn dag bestaat vooral uit het zoeken van hoe gaan dingen beter? Hoe gaan dingen sneller? Samen met het zoeken naar leuke spullen. Dat zit er ook tussen, dus die afwisseling is er wel.
Maar ik doe het digitale verhaal wel volledig zelf. Behalve dan de input van de van de artikelen, omdat dat vrij gestandaardiseerd is. Ik heb ook een heel goede jobstudente, Laura, die mij op marketingvlak echt vooruit helpt. We leren van elkaar. Zij deelt me haar schoolse kennis en ik mijn ervaring. Ze zegt met toch dat ze vanuit die praktijkinzichten heel veel leert. En dat vind ik heel boeiend eigenlijk.
Mijn dag speelt zich dus toch vooral achter de computer af. Dat is misschien nu ook een beetje te wijten aan Corona, maar wij hebben een heel betrokken winkel, dus we zitten heel dicht op de klant. Dat is iets wat ik natuurlijk de klant heb laten gewoon worden. Ik wil mij daar toch wel een beetje van los kunnen trekken, maar dat is nu net een moeilijk punt. Het lukt me moeilijk. Het zijn een beetje groeipijnen.
Cis: Wij noemen dat een jeukende toekomst. Dat klinkt iets positiever. Ik heb ook ter voorbereiding heel even in je Linkedin profiel rondgeneusd. Daar geven mensen vaak een stukje hun identiteit en drijfveren bloot. Ik citeer even uit jouw profiel: “Altijd zin in meer, super leergierig en toekomstdenkend. Zit niet graag stil en staat open voor nieuwe samenwerkingen en uitdagingen”…
Tina: Het klopt nog hoor. Maar het is ook pas vrij recent aangepast. Ik besefte dat er veel mensen Linkedin gebruiken om contact te leggen en te netwerken, dus ik vond het nodig om mij daar ook eens op te zetten. Want je zit veel te denken vanuit je eigen winkeltje.
Naarmate je groeit, merk je hoe belangrijk het is je te laten omringen door de juiste mensen. En laat dat nu iets zijn wat ik niet zo simpel vind. Ik neem wel gemakkelijk contact op via LinkedIn met anderen. Ik voeg ze toe met de gedachte om er later iets tegen te zeggen of eventueel samen te werken.
De tekst klopt dus zeker nog. Als ik daar efkes maar op terugkeren. Ik heb altijd zin in meer. Dat is ook een beetje een probleem, denk ik. Sommige dingen hebben nog geen goede fundamenten en ik ben eigenlijk opnieuw op weg naar iets anders. We zijn begonnen met schoenen en dan zijn we naar kleren uitgeweken. Daarom hebben we nu ook het derde pand moeten kopen, omdat het te veel werd.
“Ik heb altijd zin in meer. Dat is ook een beetje een probleem, denk ik.”
Cis: Zie je dat dan als experimenten of als losse flodders, om het negatief te benoemen?
Tina: Nee, als vernieuwing. Vernieuwing voor mijzelf dan vooral. In die digitale wereld is het soms wel goed om dingen een beetje langer aan te houden. Zeker omdat er enorm veel werk kruipt in een webshop. Het is beter om wat meer te repeteren en daar een beetje rendement uit te halen.
“Eens ik iets volledig ken, wil ik iets nieuw. Vandaar dat er ook op LinkedIn staat dat ik heel leergierig ben.”
Dat maakt het wel boeiend. Nu met Corona bijvoorbeeld, iedereen is er negatief over bezig, maar ik vind dat heel boeiend. “Wat moeten we doen?” “Hoe moeten we het aanpakken?” Het dwingt mij in een nieuwe positie.
Waar ik misschien een beetje aan het slabakken was, of waar ik in een sleur verviel, moeten we nu sluiten. Daardoor komt er tijd vrij, want je moet niet altijd in die winkel gaan staan. Daardoor kan je weer gaan nadenken over waar onze pijnpunten zitten en waar we kunnen op werken. Die verandering boeit me enorm. Nieuwe dingen leren,…
Cis: Heb je dan een klankbord in die jobstudente of in Filip?
Tina: Te weinig. Mijn man zegt dan vaak: ”Daar is ze weer met haar ideeën”. Dat hoor ik dan vaak, maar hij gaat er wel in mee natuurlijk. Het is niet de persoon die ideeën afblokt. Dat is denk ik ook waardoor Anna Pops blijft groeien en niet stil staat.
Laura helpt mij zeker op gebied van marketing, dus daar heb ik zeker een klankbord. De creatieve ideeën die moeten komen bedenk ik wel vaak, maar voor het uitvoeren van die plannen helpt Laura ook mee. Ze denkt mee na over hoe we het beste die ideeën aanpakken. Ze is natuurlijk nog heel jong, dus ik voel dat de input voornamelijk van mij komt, maar zij kan zeker af en toe iets toevoegen.
“Een extra klankbord mis ik nog, dus bij deze een oproep.”
Cis: Ik ga nog even terug naar je LinkedIn profiel, naar wat mij daar intrigeert. Je hebt studies bouwkunde gedaan. Daarnaast ben je ook vastgoedmakelaar geweest, je hebt keukens ontworpen en verkocht, lees ik. Ook administratief deskundige bij de stad Aalst. En dan in 2012 een kinderschoenenmissie. En dat lijkt mij zo. Een sprong van iets heel rationeel, van bouwkunde tot administratief deskundige, naar iets emotioneel. Klopt dat?
Tina: Waarschijnlijk wel. Ik ben eigenlijk vroeger een beetje geduwd in een bepaalde richting.
“Ik had totaal geen idee wat ik wou doen. Ook totaal geen gevoel waar mijn talenten lagen.”
Ergens in mij wou ik wel interieurvormgeving doen. Dat vonden ze thuis minder goed, omdat de toekomst daarin minder gevarieerd kon zijn. Dan wou ik ook heel graag vastgoed doen. Maar bouw leek dan een veel ruimere richting te zijn om uiteindelijk ook in vastgoed te kunnen belanden. daarna dan ben ik inderdaad met keukens gaan werken, dus toch weer dat interieur die naar boven kwam. Maar na vier jaar en dan ken je het meestal he. Dan weet je wat er gaande is.
Toen vroeg ik me af of er nog iets in zat voor mij of dat dat het was. Dus ik ben continu op zoek naar nieuwe uitdagingen.
Cis: En vond je die uitdaging dan in je job bij Stad Aalst?
Tina: Totaal niet. Je diploma blijft je ergens wel achtervolgen. Dat is een beetje jammer. Want bij Stad Aalst kon ik inderdaad alleen maar gaan examens gaan doen op basis van mijn diploma. Dan ben ik bij overheidsopdrachten beland want daar zit het bouwkundig gegeven ook wel wat in. Maar daar had ik het wel vrij snel door dat dat het niet was.
Maar laat het geen negatief verhaal zijn. Ik heb daar de springplank gekregen om eindelijk echt iets uit de grond te stampen. Dus ik ben vandaaruit deeltijds gaan werken en deeltijds de kinderwinkel opgestart. Zelf kindjes gekregen.
“Mijn leven is zo gebouwd rond hoe mensen verwacht worden dingen aan te kopen.”
We hadden een huis nodig. Ik heb vastgoed gedaan. We hadden een keuken en badkamer nodig. Ik heb interieur gedaan. Dan komen de kindjes, en ik dacht: laat ons even settelen. Dan had ik een ambtenaarsstatuut. Misschien niet slecht, maar dat bleek toch iets te rustig te zijn.
Cis: Klopt het als ik de stap naar Anna Pops als een emotioneel gebeuren beschouw? Ik bedoel, het gaat om sfeer, om emotie. Het gaat om kinderschoentjes. Kindjes blij maken, mama’s blij maken, oma’s blij maken.
Tina: Nee, ik denk dat het eerder vanuit een nood is. En een gevoel dat het wel zou kunnen werken omdat het ontbreekt. Ik bedoel daarmee in Aalst. Het was er wel, maar niet het type schoenen die wij zochten. We moesten dan al snel naar Gent.
Wij zagen daar wel een probleem in. Met een klein kindje naar Gent moeten gaan is toch niet zo praktisch. We dachten dat er zeker nog mensen waren die dat probleem hadden. Ik ben eigenlijk niet zo emotioneel. Voel je dat wel zo aan?
“Het was geen keuze op basis van emoties.”
Cis: De kinderschoentjes, de manier waarop jullie het aanpakken en hoe jullie de winkel in het begin hebben ingericht. Ik herinner mij nog een exposé van jou en Filip in het kader van een Unizo rondtrip, waarin je dat verhaal deed van de eerste dagen. Ik vertel het eigenlijk heel vaak nog na. Ook begeleid met het filmpje dat jullie gemaakt hebben van de trip naar Italië, de ateliers dat jullie bezoeken en daar de schoentjes laten maken. Naar mijn gevoel gaat er heel veel passie en gedrevenheid in. Ik zag die rationele kant eigenlijk wat minder.
Tina: Ja, ik denk dat het ook komt omdat dat ineens iets van jezelf is. Ik heb altijd voor iemand gewerkt. Nu is dat iets waar van je zelf beslist om het op te starten. En daar leg je inderdaad wel volledig jezelf en je gevoel in. En hoe dat wij willen benaderd worden moesten we zelf naar een winkel gaan.
Vandaaruit is dat eigenlijk gestart en daar zit veel creativiteit in. Er zit veel schoonheid in. Mijn verleden in interieurarchitectuur, fotografie,… Die schoonheid willen we dan ergens wel verweven in ons verhaal zijn de kinderschoenen verkopen. Het was ook omdat er kinderen waren dat het kinderschoenen zijn geworden. Maar het is ook gebracht met emotie. Dat is wel waar.
Cis: Het is authentiek, zoals authenticiteit moet zijn denk ik wel. Wat wij nu soms aanraden aan ondernemers in een strategisch traject is dat ze moeten zoeken naar die authenticiteit. Maar op zich is dat al geen goed punt. Als je moet zoeken naar authenticiteit. Als het geregistreerd moet zijn, is het er al een stuk van de waarde weg. Jullie personaliseren ook schoentjes. Kan je daar iets meer over vertellen?
Tina: We gaan vooral in zee met Italiaanse en Spaanse merken omdat die het best schoenen kunnen maken. Die lederen kinderschoenen, die leesten, … Dat is allemaal niet zo simpel, dus dat laten we echt wel volledig aan hen over. Maar wij kunnen wel heel sterk personaliseren.
Dus kleuren veranderen, zolen veranderen, veters veranderen. Wij kunnen echt een schoen volledig maken naar onze wens. We zouden dat zelf zo ver kunnen drijven dat de klant dat kan doen. Maar dan wordt het natuurlijk weer al een stuk ingewikkelder want de makers moeten ook wel een bepaald aantal kunnen aanbieden.
We brengen natuurlijk wel een uniek verhaal met die unieke schoentjes en die unieke kleurencombinaties. Vroeger konden we dat nog iets meer doordrijven omdat het toen uitgesprokener mocht zijn. De dag vandaag moet het door de mode een beetje soberder zijn, waardoor we er minder dat experimentele kunnen insteken.
“Ik kan daar wel mijn ei kwijt, in combinatie met de kledij.”
We worden heel vaak benaderd over onze schoenen, of vragen over waar men de schoenen kan vinden. Je vindt ze nergens anders. Dat maakt het ook speciaal voor de klant natuurlijk.
Cis: Was dat al van bij het begin van Anna Pops dat jullie schoenen personaliseerden?
Tina: Ja, want dat was eigenlijk ook wel de insteek dat we het niet doen met schoenen die je overal kan vinden. Dat was echt een insteek. We willen echt wel iets unieks brengen.
Cis: Voor de goede orde; jullie tekenen geen schoentjes gewoon op de tekentafel hé?
Tina: Dat niet. We hebben een eigen lijn met Ocra gemaakt, Ocra by pops. Maar dat is weer een heel andere business. Da’s echt wel naar Italië gaan, kort op de bal spelen, elke keer die nieuwe collecties maken.
Ik denk dat we dat iets te vroeg wouden. Daarin voelden we dat we misschien opnieuw iets nieuw konden proberen, maar dat was te vroeg eigenlijk. Ik denk dat die winkel eerst volledig operationeel uit mijn handen moest gegeven zijn. Daarna moesten we pas zijn overgegaan naar een eigen lijn. Maar wat niet is, kan nog komen.
Cis: Je bent wel echt een ‘busy bee’. Ik kan namelijk nog zo’n lijstje opnoemen van zaken die je hebt opgestart, of die nu lopende zijn. ‘Als het aan mij ligt’, schets dat eens even.
Tina: Grappig dat je er over begint want ik ben er weer mee bezig. In 2016 heb ik de eerste editie van ‘Als het aan mij ligt’ gelanceerd. Ook weer omdat wij op een B-locatie liggen, omdat wij merkten dat we dat we meer klanten van verder weg kregen door de website.
We zagen mensen die vanuit Kortrijk naar Aalst kwamen voor een paar schoenen. Chapeau, maar ik vond dat ook enerzijds erg dat ze alleen daarvoor naar Aalst kwamen. Laat die mensen die van ver komen misschien ook iets meer van Aalst ontdekken, dacht ik. Een toffe koffiebar, een mannenwinkel, een vrouwenwinkel, … Laat hen er een dag van maken. Laat het iets meer zijn dan enkel Anna Pops.
Mensen vroegen ook zelf waar ze nog iets konden eten of drinken. Vandaar is dat idee gegroeid. Ik wou een stadsplan hebben en ik wou dat mee kunnen geven aan de mensen. Dat is het ‘als het aan mij ligt’-plan.
“Onze schoentjes zijn zo uniek dat mensen helemaal van Kortrijk naar Aalst kwamen. Daarom heb ik ‘Als het aan mij ligt’ gelanceerd.”
Ik heb een volledig lijstje dat ik kan overlopen. Dat is ook een beetje een pijnpunt bij mij. Ik heb heel veel ideeën. Maar de uitvoering is niet altijd even gemakkelijk. Er moet altijd iemand zijn die mij daar een beetje in meetrekt. Eerst dit, dan dat, dan mails opstellen, dan mensen benaderen,… Er is nog veel meer dan alleen maar het idee bedenken. Dan zijn er natuurlijk die volgende stappen. En soms betrap ik er mijzelf op dat ik te veel uitdenk.
Cis: Je bent een perfectionist?
Tina: Veel mensen hebben me dat al gezegd. Je beseft het zelf niet, maar blijkbaar moet het ergens wel zo zijn.
Cis: Ja, maar goed, dat is een mooie eigenschap. Dan is er ook geen half werk denk ik. Er zijn nog een aantal andere dingen: Repops vorig jaar opgestart. Duurzaam ondernemen. Wat is dat?
Tina: Wij zijn zeker voor duurzaam ondernemen. We verkopen ook iets duurdere, dus ook duurzame kledingmerken. We merken natuurlijk kinderen groeien. Soms iets te snel naar het stuk dat je gekocht hebt. En omdat het stuk natuurlijk nog duurzaam is, kan het perfect een tweede leven krijgen.
Wat we merken is dat we ook een winkel zijn die niet voor iedereen zijn portemonnee is. Ik waardeer dat en ik vind dat ook niet erg, maar ik merk ook wel dat er heel veel mensen de stijl mooi vinden en dat ze het eigenlijk wel willen aankopen.
Een tweede lijn waarbij de kleren wat goedkoper zijn. De klanten die het wel kunnen betalen kopen het aan en ik ‘ontzorg’ hen ook ergens. De kledij is te klein geworden, of als je een klein beetje een modebeestje in je hebt wil je ook wel een beetje vernieuwing. Zij kunnen die nieuwe dingen kopen, maar zij kunnen hun oude spullen terug aan mij geven. Die krijgen een tweede leven in de winkel en daar krijg ik een nieuwe klantenstroom op.
We zijn er tevreden over. Het werkt, want de mensen komen het ook al spontaan binnenbrengen. Er zijn natuurlijk wel een aantal regels om het binnen te brengen. Ik ben geen tweedehandswinkel. Dat moet ik soms nog wel duidelijk maken. Er komt ook wel heel wat administratie bij kijken. En bijhouden van wat van wie is. En dus ik kan niet. Mensen die mij een stuk of met twee stukken; da’s moeilijk te te managen.
“Je moet wel echt een Anna Pops koper zijn om ook je spullen te komen brengen.”
We doen het ook enkel met de solden periode omdat we een beetje anti-grote-korting zijn. Echt grote kortingen geven is niet rendabel. Ik wil kortingen geven op het moment dat het nodig is, maar niet zomaar kortingen geven omdat je voelt dat je je spullen niet kwijt raakt. Ik denk daar toch wel heel sterk bij na. Dus die solden willen we een klein beetje afbouwen.
Repops kan daar wel een een soort van tegenbeweging op zijn, want wij hebben ook wel mooie spullen die iets goedkoper zijn. Dat brengt omzet, maar nog niet voldoende. Het is nog geen rendabel model. We willen het wel rendabel krijgen, maar daarvoor moeten we dat ook eens strategisch bekijken. Moeten we daar ook niet digitaliseren? Om het nog wat meer naamsbekendheid te verkrijgen. Het moet in de toekomst wel echt een rendabel verhaal worden.
Cis: Je verwijst even naar kortingen. Jullie hebben ook vorig jaar of twee jaar geleden een duidelijk statement gemaakt in het kader van Black Friday. Maar jullie gaan duidelijk niet mee in het zog van de 70% kortingen.
Tina: Ik heb het gevoel dat dat een beetje zijn doel misslaat. Dat is de mensen gewoon doen kopen. Hebben ze het nodig? Zijn ze zich daarvan bewust? Uiteindelijk is dat ook ontstaan om oude stock weg te krijgen. Dus dat had vroeger wel een betekenis, maar nu is dat gewoon een manier geworden om kortingen te geven. Daar gaat het een beetje fout. Ik ga graag terug naar de tijd waar alles normaal werd verkocht en waar solden gewoon solden waren.
“Mijn hond is jarig. Laten we korting geven. Ik weet het niet. Da’s niet de manier om klanten tevreden te houden of om klantenservice te kunnen bieden.”
Cis: Ik heb nog een aantal termen die ik wil meegeven om te zien wat jouw reactie daarop is. Lokaal.
Tina: Ja, dat is heel belangrijk. want ons geld moet in België blijven. Lokaal is België voor mij. Omdat we natuurlijk ook met een webshop zitten. Ik verzend natuurlijk ook graag buiten.
Maar ik merk wel dat als we googelen naar onze branche, en ook voor andere branches, dan krijg je vooral Nederlandse websites. We krijgen ze gewoon in ons strot geduwd. Naar Belgische sites moet je echt al gaan zoeken. En als het een .be is, dan is het misschien zelf nog een Nederlander.
We moeten er ons toch bewust van zijn dat er een probleem is met ons. Ik steek dat zeker niet op de Nederlanders want ik vind hen daar veel sterker in. Ze doen het toch maar, ik zou er wel opleidingen willen gaan volgen. We zijn te weinig fier op onszelf. We zijn te weinig bezig met het feit dat wij ook goed zijn. Ik dat we ook nog teveel nadenken over “brengt dat wel op?”
Digitaliseren kost heel veel geld en het brengt niet onmiddellijk op. Dus de The Return of Investment is echt een lange termijnvisie. Ik denk dat wij daar het voordeel hebben dat we er acht jaar geleden al mee begonnen zijn. Met de huidige sluiting brengt dat wel op. Ik verlies ook nog omzet, omdat ik mijn winkel echt nodig heb.
Toch merk ik dat digitaliseren er gewoon bij hoort. Om te zeggen dat je er nog steeds bent. Het lokaal shoppen zit er nu al wel heel sterk in door Corona. Laat ons dat ook nog als een positief verhaal zien van Corona. Ik ben er voor omdat we alleen op die manier kunnen kunnen investeren in vele andere dingen zoals mensen.
“Corona heeft een positieve invloed gehad op lokaal shoppen.”
Cis: En dat sluit bijna naadloos aan bij de volgende term: co-creatie of samenwerken.
Ik hou wel van samenwerken, maar ik zit in de verkeerde branche daarvoor. De retail is nogal vrij concurrentieel en vrij op zichzelf. En ik geloof dat kruisbestuiving veel meer opbrengt dan die ene klant die toch maar een keer de bestelling bij die andere geplaatst heeft en niet bij jou.
“Zowel het digitaliseren als de kruisbestuiving is denk ik nu de toekomst. Ik ben er heel sterk voor.”
Zowel het digitaliseren als de kruisbestuiving is denk ik nu de toekomst. Ik ben er heel sterk voor. Ik zoek het nu nog iets te veel in de andere branches, zoals dat bijvoorbeeld met iemand uit de lingerie samenwerk. Zij doet lingerie, ik doe kinderschoenen en kinderkleding. Het is niet in elkaars vaarwater, maar ik voel wel dat dat nog altijd moeilijk is.
De grote spelers zoals Torfs en JBC doen dat eigenlijk wel veel meer. Die kopen samen aan om betere voorwaarden te krijgen. Maar de kleintjes blijven alleen maar naar elkaar kijken en doen elkaar na. En ja, die gratis verzending zal ik toch maar doen?
Ik denk dat we niet zo bekrompen mogen zijn en dat we echt wel veel meer moeten samenwerken. Daardoor kunnen we ook helemaal vanboven in Google komen te staan.
Cis: Je verwijst naar Nederland. Heb je daar al inspiratie gehaald voor een project?
Tina: Ik krijg vooral veel inspiratie van van merken Nederlandse merken die we zelf verdelen. Reposa MS is daar echt een voorbeeld van. Hoe sterk dat die gegroeid zijn op zo korte tijd. Mijn mond valt daarvan open. Hoe doen ze dat? Ik denk ook dat ze in Nederland heel wat gemakkelijker mensen rondom hen kunnen verzamelen. Dat het betaalbaarder is. Ik weet het niet goed. En dat gaat echt van het merk naar een eigen winkel. Dat ze dan ook beginnen met duurzaam ondernemen, met het met de tweedehands verhaal. Ze doen het dan ook nog goed. Ze werken het echt volledig tot op het einde uit en daar kijk ik enorm enorm van op. Waar kijk ik niet op?
Het enigste belangrijke is de prijs in Nederland. Dat merk ik ook aan de outlet. Ik verkoop die vooral aan Nederland. Ja, da’s goed en niet goed, die smaak mist Nederland wel soms, de duurdere dingen zijn vaak ook beter. Dat kunnen ze daar niet. Maar ze gaan vooruit, ze doen ze, ze durven. Wij denken eerst 500 keer na. Als je zoveel nadenkt en overlegt, dan ga je het niet doen of mislukt het.
“Ik kijk enorm naar Nederland op, ik zou er misschien even moeten gaan wonen om te kijken hoe ze het daar doen.”
Cis: Ja, misschien eens onderdompelen. Ja, ik had het in een vorige podcast ook over Nederland en België. De Belgen beploegen eigenlijk hun stukje land en kijken naar beneden om het te bewaken. Terwijl de Nederlanders handelsreizigers zijn. Ze proberen zo hoog mogelijk te staan om zo ver mogelijk te kunnen kijken. Ik denk dat die metafoor wel klopt.
We zijn bijna aan het einde gekomen van het gesprek. Dan stellen we onze gesprekspartner altijd een vraag. Dat is eigenlijk die blik op de toekomst: waar de jeukt voor jou de toekomst het meest?
Tina: Voor mij is dat mij kunnen losrukken van het operationele van de winkel, dus toch minder en minder fysiek aanwezig zijn. Ook de projecten die allemaal in het hoofd zitten wil ik uitwerken en echt vorm geven. Waarbij dat nu nog vaak een beetje te oppervlakkig blijft maar het niet consequent doorvoeren. Dat wil ik meer uitvoeren. Dat is voor mij de grootste uitdaging die ik echt wel wil realiseren. Ik vind dat nu de ideale periode omdat we ze die die ‘pauzes’ krijgen door Corona.
De omzet wil je natuurlijk ook altijd doen stijgen, maar nu is er precies een klein excuus die zegt dat de omzet nu niet alleen aan jou ligt. Er zijn nog andere factoren, zoals Corona, dus ik laat het even los en probeer de tijd te benutten en die dingen te doen waar dat je altijd een beetje over viel. Het frustreert ook om dingen te bedenken en niet uit te voeren. Daar jeukt de toekomst dus wel.
Cis: Dat klinkt als een soort ‘vacature-statement’.
Tina: We zetten het op LinkedIn!
Cis: Wie dit oppikt en in Aalst aan de slag wil, samen met Tina om Anna Pops verder uit te bouwen en elkaar te inspireren, die kan bij jou terecht.
Tina: Graag.
Cis: Hartelijk bedankt voor het gesprek!
Tina: Graag gedaan! Bedankt voor de uitnodiging.
Host: Cis Scherpereel
Steel de kennis van andere ondernemers en experten in onze blog.
Graag onze nieuwsbrief af en toe in de digitale brievenbus?
Luister naar onze podcasts ‘De Toekomst Jeukt’ en ‘De E-commerce Podcast’ via jouw favoriete app.
Mex United BV
Minister Liebaertlaan 53 B1.1
8500 Kortrijk
+32 56 90 04 09
info@mexunited.be
Bekijk het filmpje om ons vlot te bereiken. Gratis parking.
Mex United is geregistreerd dienstverlener voor KMO-portefeuille.
Hiermee subsidieer je ons adviestraject voor 20 of 30%.
We helpen je graag om hiervan gebruik te maken.
Mex United is erkend als Google Partner.
Dat betekent dat onze online marketing experten in bezit zijn van certificaten die hun Google vaardigheden en expertise bewijzen.
