De geschiedenis van Vespa is een aaneenschakeling van innovaties die inspeelden op de behoeften van de klant. Zowel economisch (kopen op afbetaling), psychologisch (vrijheid, blijheid) en praktisch (eenvoud). En dat is te danken aan één man: Corradino d’Ascanio. 

Nadat twee vooraanstaande top-ingenieurs een mislukte poging hadden gedaan om een unieke scooter te ontwikkelen, werd d’Ascanio gevraagd een prototype te bedenken. Dik tegen zijn goesting. d’Ascanio hield namelijk niet van tweewielers. Hij haatte motorcycles. Hij vond ze log en onhandig. Ze zaten nooit comfortabel. En je moest er je been over zwiepen om er op te gaan zitten. Vaak met een gekromde rug …

Die afkeer werd een zegen voor de familie Piaggio.

Want in tegenstelling tot alle voorgaande ingenieurs was het eerste wat Corradino d’Ascanio tekende niet de motor, maar … de bestuurder. Hij vertrok vanuit het gebruiksgemak van de klant.

Die moest rechtop kunnen zitten. en makkelijk opstappen zoals je op een gewone stoel plaatst neemt. En hij dacht nog verder: de Italiaanse wegen zaten vol putten en kraters als gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Wie met een fiets of motor reed, kreeg al het stof of modder op zijn kleren. Dus tekende hij een gebogen, brede frontplaat om de kledij te beschermen. Enz …

De motor had het geluid, de vorm en de wendbaarheid van een wesp. Jawel: Vespa. Nu dit onderscheidend vervoermiddel benoemd was, kon de exploitatie starten. De rest is geschiedenis.

Is dat geen mooi en inspirerend verhaal?