Bij Mex United vertalen we dit als volgt: we nodigen een zestal gasten uit, ieder met een eigen profiel (gender, leeftijd, activiteit, enz…). De keuze van de deelnemers is vanzelfsprekend van groot belang. Ze moeten niet alleen het juiste doelgroep-profiel hebben, het moeten ook mensen zijn die kunnen luisteren en anticiperen. Grote ego’s die graag alle aandacht opeisen zijn niet welkom.

Iedere deelnemer krijgt een envelop met daarin een stelling. Om beurt wordt een envelop geopend, leest de deelnemer zijn stelling en geeft er zijn persoonlijke mening over. Alles mag. Pas wanneer hij zijn visie heeft gegeven, mag de rest van de deelnemers reageren. Instemmend of niet. Want niemand heeft de waarheid in pacht…

Naast de keuze van de deelnemers, zijn ook de stellingen van groot belang. Die mogen/moeten uitdagen. Wanneer we een focusgroep organiseren voor een handdoekenfabrikant heeft het geen zin om te polsen naar wat iemand goed, mooi of slecht vindt aan een handdoek. 

Veel beter is om een verrassende stelling te poneren als: “In de toekomst worden handdoeken overbodig, omdat nieuwe technologieën ervoor zullen zorgen dat we droog uit onze douche stappen.” Uit de discussie die bij zo’n stelling volgt, ben je als moderator niet geïnteresseerd in het antwoord op zich, maar wel in wat de aanwezigen allemaal te vertellen hebben over dat douchemoment. 

Wat is de relevantie van die handdoek? Is die handdoek slechts een puur functioneel, noodzakelijk attribuut? Of roept het ook andere associaties op? Waarom is iets voor de ene doelgroep zeer belangrijk, en voor de andere niet? Waarom zijn washandjes bijvoorbeeld bijna uitsluitend in België populair, en elders in Europa niet? Of hoe het in de serie Bevergem ooit zo mooi verwoord werd: “Gebruktje gie nog wosandjes?”